mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 384-385

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez łuków w A (→Wn→Ww)

! miniat: wycinek,                 Tu bez kliszy 

Łuk w Wf

as-g1 przy główkach

Łuki w Wa

łuk nad 2. i 3. akordem 384 (nad laskami) + łuk f1-es1 384-5 (EZnieU1)
..

Łuki dodane w Wf i Wa, choć z pewnością nieautentyczne, najprawdopodobniej odpowiadają zamierzonemu przez Chopina wykonaniu.
Drugi łuk dodany w Wa jest niekompletny – pominięto jego dokończenie w t. 384, w nowej linii tekstu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf

t. 384

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia.            TGTU

Bez znaku w Wn (→Wf,Wa,Ww)
..

Mały i przecięty kreską taktową akcent został pominięty w Wn (→Wf,Wa,Ww). Znak interpretujemy jako akcent długi ze względu na jego podobieństwo do poprzednich trzech i w tej postaci odtwarzamy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn

t. 385

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent dla obu rąk w A (→Wn→Wa)

! miniat: wycinek Wn, pół taktu, obie pięciolinie.             EZTU

Akcent dla pr.r. w Wf i Ww

EZnieU
..

Umiejscowienie akcentu długiego na początku taktu może budzić wątpliwości. W Wn (→Wa) znak wydaje się dotyczyć obu pięciolinii, natomiast w Wf i Ww – raczej górnej. Co ciekawe, kwestia ta pojawia się także przy interpretacji A, w którym znak ten ma ramiona różnej długości, co utrudnia ocenę jego odległości od pięciolinii i nut. Zdaniem redakcji, obie wersje są graficznie niesprzeczne z zapisem A, choć akcent dotyczący obu pięciolinii wydaje się bardziej naturalnym odczytaniem. Wersję tę przyjmujemy zatem w tekście głównym. Z drugiej strony, przydzielenie znaku do pr.r. pozwala zachować schemat akcentacji poprzednich dwóch taktów, w których akcentowane są tylko subdominantowe akordy l.r., przypadające na 2. i 4. ćwierćnutę. Wersję tę uznajemy zatem za rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności A , Niedokładności Ww

t. 385-386

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez palcowania w A (→Wn→Wf,Ww)

Palcowanie Wa

nad, od 2. połowy 385: 531 2/3 | 0410
..

W tekście głównym nie uwzględniamy nieautentycznej aplikatury pr.r. dodanej w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 386

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Różne akcenty w A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.               TGTU

Krótkie akcenty w Wn (→Wf,Wa,Ww)

oba krótkie, pierwszy nad h1, drugi pod tercją = EZnieU1
..

Zmiana układu akcentów w Wn (→Wf,Wa,Ww) wynikła przypuszczalnie z przekonania sztycharza Wn, że pierwszy znak dotyczy h1 pr.r., co wcale nie wynika z zapisu A. Różnicę wielkości znaków oddajemy w tekście głównym przez użycie różnego typu akcentów. W Wn znaki różnią się wielkością, ale wydaje się to być przypadkowe, czego dowodzą pozostałe, oparte na Wn edycje, w których znaki są praktycznie jednakowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn