mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 99-100

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W partii pr.r. w tych taktach A ma tylko jeden  pod­wyższający des na d – na początku t. 99. Brak też  przywracającego b1 na początku septymoli w t. 100 (wszystkie poprzednie figury mają opóźnienie na po­czątku grupy, podejrzenie pomyłki Chopina potwie­r­dza  wpisany w WfD). W wydaniach uzupełniano zarówno znaki niezbędne, jak i ostrzegawcze, usu­wano także znaki niepotrzebne, jednak w żadnym tekst nie jest w pełni poprawny. W tekście głównym podajemy wszystkie znaki niezbędne dla prawi­dłowego określenia wysokości nut i dwa bemole ostrzegawcze na początku t. 100.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 101-103

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Notacja znaków chromatycznych w figuracji w tych taktach jest w A zarazem dopracowana i niedokładna. Chopin zadbał o znaki ostrzegawcze (kasowniki przed najwyższymi nutami c2, c3 i c4 oraz bemole przed des1 i des3 w końcówce t. 101 i 103), pominął jednak szereg potrzebnych znaków – kasowniki przywraca­jące c2 i c3 na początku ostatniej grupy w t. 102 i 103 oraz kasowniki podwyższające des2 na d2 i es2 na e2 w t. 103. W wydaniach zajęto się tylko ostatnimi dwiema z wymienionych niedokładności:

  • w Wn (→Wf) dodano wprawdzie dwa kasowniki w t. 103, popełniono jednak przy tym błąd – skasowano c2 i d2 zamiast d2 i e2;
  • w Wa1 (→Wa2) usunięto jeden z dodanych znaków, niepotrzebny przed c2;
  • w Wa3 do wersji Wa2 dołożono podwyższający es2 na e2.

W tekście głównym podajemy wszystkie niezbędne znaki oraz dodajemy ostrzegawczy przed des2 w t. 102.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 104

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

3 różne akcenty w A

!!!   miniat: te 3 ćwierćnuty, ścieśnione, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                               TGTU

2 krótkie akcenty w Wn1

1. i 3.

3 krótkie akcenty w Wf i Wn2

3 pionowe akcenty w Wa
..

W Wn1 pominięto drugi z trzech akcentów i nie uwzględniono różnicy w ich długości. Pominięty akcent został przywrócony w korekcie Wf (zapewne przez Chopina) i w Wn2. Zmiana kroju akcentów Wa to typowa adiustacja tego wydania.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 105-107

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W źródłach brak  przywracającego f na 7. ósemce t. 105. Podobnie, w t. 107 Chopin przeoczył  przed f1. Tych oczywistych błędów nie wyłapali ani adiustatorzy wydań (w sumie 7 korekt w 3 wydaniach), ani sam Chopin, który przynajmniej raz musiał patrzeć na te miejsca, gdy korygując Wf1 dodał w obu tych taktach łuki obejmujące omawiane nuty.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 107-108

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A (→Wn1→Wf→Wa1→Wa2) nie ma ani  przywracającego as2 w t. 107, ani  ostrzegawczego przed es3 w t. 108. W Wn2 dodano tylko pierwszy z tych znaków, a w Wa3 – tylko drugi.
W analogicznych t. 105-106 Chopin wpisał w A oba odpowiednie znaki, co sugeruje, że przy pisaniu powtarzanej frazy skupienie kompozytora osłabło (por. t. 107). Zwiększa to prawdopodobieństwo przeoczeń łuków przetrzymujących na końcu t. 108.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa