Strona:
Źródło tekstu:
s. 9, t. 265-303
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
Tekst główny
Odczytany dosłownie, prawy koniec łuku nie wykracza poza t. 283, jednak jego kształt wyraźnie sugeruje doprowadzenie do ostatniej nuty pasażu. Tak też to zrozumiano w pozostałych źródłach, co jako naturalne zarówno od strony muzycznej, jak i pianistycznej przyjmujemy w tekście głównym. Słuszność tej decyzji potwierdza łuk A w analogicznych t. 385-386, przedłużany i wyraźnie dociągnięty do cis4.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wf1, WfD, WfS, WfSf, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, A, KF