mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 107

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez znaków w A

! miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia            Tu bez kliszy 

Kliniki w Wn (→Wf,Wa,Ww)

TGTU = kliniki nad 3. i 4. ćwierćnutą
..

Brak w A kliników w 2. połowie taktu trzeba w tym kontekście uznać za niedopatrzenie Chopina, toteż w tekście głównym uwzględniamy znaki dodane w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 108-109

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

,  i > w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek jw.                   EZnieU

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

6  w Wn (→Ww)

EZnieU1, prócz pr.r. w 108, który EZnieU2

6  w Wf

EZnieU1

3  w Wa1

jak war_33, ale tylko pr.r.

4  w Wa2

EZnieU2 w t. 108 (2 znaki) + EZnieU1 109 pr.r. (2 znaki)
..

Wszystkie wpisane w A znaki w formie  lub akcentów muszą w tym kontekście mieć to samo znaczenie. Stanowi to bardzo istotny argument za interpretacją tego typu znaków przyjętą przez nas w całej Sonacie (i nie tylko). W Wn odtworzono je jako , co nie odbiega znacząco od pisowni A (z wyjątkiem pierwszego i trzeciego znaku dla pr.r.), ale zdaniem redakcji nie oddaje trafnie ich znaczenia. W tekście głównym odtwarzamy je zatem w ujednoliconej formie jako akcenty długie, które lepiej współgrają z rytmicznym, pełnym energii charakterem muzyki i są bliższe uśrednionej postaci znaków wpisanych w A.
Wersje Wf i Wa1 to efekt niedokładności lub błędów sztycharzy, a Wa2 także niedokładnej adiustacji.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wa , Niedokładności A

t. 110

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

3 akcenty pionowe w A

! miniat: wycinek, t. 110 od 2. ćwierćnuty, tylko górna 5-linia.                   TGTU = 3 daszki

Klinik i 2 akcenty w Wn (→Ww)

Klinik zamiast 1. akcentu

Kropka i 2 akcenty w Wf

jak war_22 tylko z kropką staccato

2 akcenty w Wa

jak war_22, ale bez klinika
..

Znak staccato zamiast akcentu to efekt pomyłki sztycharza Wn, który drobny i niezbyt staranny znak akcentu uznał za klinik. W Wf znak ten odtworzono – przypuszczalnie również pomyłkowo – jako kropkę, a w Wa zapewne przeoczono.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wf

t. 110

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek (tu Wn), 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.              EZnieU

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek A.                        TGTU
..

Niewątpliwy w tym kontekście akcent długi – por. analogiczny t. 114 – odtworzono w Wn (→Wf,Wa,Ww) w sposób dosłowny jako półtaktowe .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 111

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez znaków w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.          Tu bez kliszy 

Akcenty pionowe w Wn (→Wf,Wa,Ww)
..

Wersję wydań można uznać za uzasadnioną i traktować jako dopuszczalny wariant – omawiany takt rozpoczyna w A nową linijkę i niewykluczone, że Chopin zapomniał wpisać tam akcenty. W tekście głównym zachowujemy notację A, gdyż akcenty w poprzednim takcie można uważać za wzorcowe dla całego wznoszącego się pochodu, a przy uwzględnieniu crescenda wykonanie z akcentami narzuca się w sposób naturalny.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn