mUltimate Chopin

op. 25 nr 11, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 54

Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll

..

W tekście głównym usuwamy występujący we wszystkich źródłach, niepotrzebny  przed 2. szesnastką, h1.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 57

Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll

gis3-d3 w KG (→Wn1)

!!!   miniat: nic.       Tu 5. i 6. nuta 3. grupy oktawę wyżej

gis2-d2 w Wf, Wa i Wn2 (→Wn3)
..

Wersja KG (→Wn1) jest z pewnością błędna – w tym takcie Chopin objął przenośnikiem tylko cztery szesnastki, inaczej niż w poprzednich podobnych taktach, co zapewne zmyliło kopistę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy KG

t. 57

Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll

f w KG (→Wn1), Wf i Wa

!!!   miniat: od 11. do 16. szesnastki, tylko górna 5-linia.      Tu pusta klisza 

f z  w Wn2 (→Wn3)

!!!     3 kaso zamiast [# ]

fis proponowane przez redakcję
..

Za przeoczeniem przez Chopina krzyżyków podwyższających f na fis przemawiają następujące argumenty:

  • we wszystkich podobnie zbudowanych taktach – np. t. 9-12, 17-18 i analog. – kolejne nieparzyste szesnastki tworzą pary złożone z opóźnienia i rozwiązania, oddzielonych interwałem sekundy małej lub wielkiej; nuty f złamałyby tę zasadę;
  • wprowadzenie już w t. 57 akordu z małą noną f niepotrzebnie uprzedziłoby pojawienie się tego akordu w t. 59;
  • tego rodzaju przeoczenia znaków chromatycznych są u Chopina dość częste (por. np. uwagi do t. 11 i 75 oraz 46 tej etiudy, a także do Etiudy gis op. 25 nr 6, t. 7-8).

W Wn2 (→Wn3) dodano przed tymi nutami ostrzegawcze kasowniki.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 58

Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll

..

Przed 5. szesnastką brak  w KG i Wf. Tę oczywistą niedokładność Chopina poprawiono w Wn. Także Wa ma prawidłowy tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 59

Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll

..

Przed nutami c2 i c3 (w t. 60) nie ma w źródłach – oprócz Wn2 (→Wn3) – znaków chromatycznych. Można się zastanawiać, czy nie jest to niedokładność, tak często spotykana w pisowni Chopina, polegająca na pominięciu znaków chromatycznych przy powtórzeniach figuracji w innych oktawach – w tym wypadku krzyżyków podwyższających te nuty na cis2 i cis3. Zdaniem redakcji, o ile cis1 nawiązuje jeszcze do panującej w poprzednich dwóch taktach tonacji A-dur, o tyle t. 59-60, oparte na akordzie E9>, utrzymane są już w a-moll, co czyni naturalnym użycie nut c2 i c3. Ze zbliżoną sytuacją mamy do czynienia w Barkaroli op. 60, t. 110, gdzie na początku biegnika, wśród nut opisujących akord eis-h-d Chopin użył cis1, ale w dalszej części już c2, c3 i c4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn