mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 108

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

d w A (→Wn→Wf,Ww)

! miniat: wycinek 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.          TGTU

f w Wa

ostatnia ósemka
..

Wersja Wa to niemal na pewno typowy błąd tercjowy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błąd tercjowy

t. 108

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Zapis jednogłosowy w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.             EZTU = 2 laseczki w górę

Zapis dwugłosowy w Wn

EZTU + EZnieU

Zapis dwugłosowy w Wf, Wa i Ww

EZnieU + EZnieU1
..

W tekście głównym zachowujemy notację A, często przez Chopina stosowaną w dojrzalszych dziełach, w której rezygnuje on ze ścisłości poli­fonicznej na rzecz prostoty zapisu. Pisownia Wn świadczy o adiustacji dokonanej w druku – do wydrukowanego już tekstu zgodnego z A dodano ósemki z laseczkami skierowanymi w dół, aby wypełnić rytmicznie dolny głos. Tę nielogiczną notację zmieniono we wszystkich pozostałych wydaniach opartych na Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 108

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

 w A

! miniat: wycinek, obie pięciolinie, ten takt.              EZTU

2  w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU
..

Podwojenie, przeniesienie i wydłużenie widełek  to dowolność sztycharza Wn (→Wf,Wa,Ww). Pierwsze dwie z tych zmian są przypuszczalnie konsekwencją zmian w układzie głosów partii pr.r. – patrz następna uwaga. W tekście głównym zachowujemy pisownię A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 109-110

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

! miniat: wycinek.            TGTU

Akcent i  w Wn (→Wa,Ww)

EZnieU1

2  w Wf (alternatywna propozycja redakcji)

EZnieU
..

Wpisane w A znaki  na początku tych taktów wydają się być akcentami (długimi) i tę wersję proponujemy w tekście głównym. Interpretację taką można wszakże zakwestionować – umieszczenie znaków pod pięciolinią może wskazywać na ich związek z dolnym głosem, co wyklucza akcenty, gdyż w obu przypadkach dotyczyłyby one nut przetrzymanych z poprzedniego taktu. Z tego względu jako rozwiązanie alternatywne proponujemy  krótkie diminuenda między ćwierćnutami. Zróżnicowane znaki w Wn (→Wa,Ww) odpowiadają pewnym aspektom notacji A, naszym zdaniem przypadkowe, gdyż nie widać racji muzycznych, by odmiennie interpretować te dwa miejsca. W Wf znaki ujednolicono, co dało wersję, którą proponujemy jako alternatywną. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wf

t. 111

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

..

W tekście głównym uwzględniamy  ostrzegawczy przed d1, dodany w Wn (→Wf,Wa,Ww). 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn