


Łuki
t. 373
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Tak jak w t. 190, w tekście głównym proponujemy dodanie łuku na wzór dokładniej oznaczonego, analogicznego t. 7. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
t. 376-378
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W t. 376 i 378, w tekście głównym zachowujemy notację łuków A, gdyż porównanie z analogicznymi t. 10, 12 i 193 pokazuje, że Chopin – mimo że tutaj tego nie oznaczył – najprawdopodobniej przewidywał wykonanie początkowej oktawy staccato. Można wszakże zrozumieć sztycharza Wn, który uznał pisownię A za kolejny przypadek niedokładnych łuków (zwłaszcza łuk w t. 378, którego końcówka jest z pewnością niedokładna). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 383
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
W tekście głównym podajemy łuk wpisany w A, wyraźnie na wysokości c2. Przypisanie go w Wn (→Wf,Ww) do wewnętrznych nut akordów (f2-es2) to dowolność sztycharza Wn. Dowolną adiustacją jest zapewne także przeniesienie łuku na wysokość c2 w Wa – wydawca ten nie miał wszak dostępu do A, natomiast ingerował w notację łuków pomiędzy parami akordówi l.r. w tym miejscu, dodając łuki w następnym takcie, w którym Chopin ich nie wpisał. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 384-385
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
..
Łuki dodane w Wf i Wa, choć z pewnością nieautentyczne, najprawdopodobniej odpowiadają zamierzonemu przez Chopina wykonaniu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf |