


Łuki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- …
- 15
- Następna »
t. 251
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brak łuku w wydaniach to niemal na pewno następstwo przeoczenia sztycharza Wn1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
||||||
t. 256
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym odtwarzamy jasno i wyraźnie wpisane łuki A, mimo iż nie jest pewne, czy różnicując zakres tych łuków Chopin rzeczywiście chciał zasugerować jakiś niuans artykulacji. Obie pozostałe, jednolite wersje łukowania można więc traktować jako równorzędne warianty. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A |
||||||
t. 262-263
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Tam gdzie obie ręce poruszają się równolegle, Chopin bardzo często uważał oznaczenia wpisane nad pr.r. za obowiązujące dla obu rąk, zwłaszcza gdy obie partie są zapisane na jednej pięciolinii (por. np. Balladę g op. 23, t. 1-5 i 251-256). Dodawanie osobnych znaków artykulacyjnych dla l.r. w tego typu kontekstach było jedną z częściej spotykanych adiustacji wydawniczych. Z drugiej strony, w Wariacjach Chopin kilkakrotnie sam wpisał takie oznaczenia, np. na początku II wariacji (t. 135-137) i w zakończeniu (t. 375-380). W tej sytuacji, nie mając pewności co do autentyczności dodanych w Wn (→Wf,Wa) kropek i łuku, w tekście głównym nie uwzględniamy ich. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||
t. 268
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Zgodnie z Ogólnymi Zasadami Redakcyjnymi, p. 16, w tekście głównym pomijamy występujące w większości źródeł 4 łuki, będące częścią oznaczenia triol i niepotrzebnie dublujące łuki artykulacyjne o takim samym zasięgu. Łuki pominięto także w WfSB. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wf , Łuki "triolowe" |
||||||
t. 280
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Brak dolnego łuku to z pewnością przeoczenie sztycharza Wn1. Tego typu wielokrotne łuki stosowane były przez Chopina dość rzadko, najczęściej we wczesnych utworach – por. połączenia akordów w t. 266 czy 295-296, względnie pary oktaw w Koncercie f op. 21, cz. III, t. 472-480. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- …
- 15
- Następna »