- « Poprzednia
- 1
- …
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- Następna »
|
t. 235-236
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Brak dłuższego łuku odpowiadajęcego łukom w poprzednich 3 analogicznych sytuacjach, trzeba w tym kontekście uznać za niedopatrzenie Chopina. Tak to też potraktowano już w Wn (→Wf,Wa,Ww). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||||||||
|
t. 236
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Patrząc na zapis 2. ćwierćnuty l.r. w A, można mieć wątpliwości, czy zawiera ona nutę c1, gdyż nie widać tam okrągłej główki tej nuty, podobnej do g lub d1. O jej obecności świadczy wyraźne zgrubienie laseczki tej ćwierćnuty, które w autografach Chopina bywa często jedynym graficznym sygnałem istnienia nuty na linii dodanej – por. np. c1 na początku następnego taktu, a także niektóre c3 i c4 w t. 231-235. Ostateczna ocena tego typu sytuacji zależy w dużej mierze od kontekstu, który w omawianym miejscu zdecydowanie przemawia na korzyść obecności c1 – ćwierćnuta ta kontynuuje plan dźwiękowy ustanowiony półnutowymi akordami 3 poprzednich taktów, z których każdy zawiera c1. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Niepewne nuty na liniach dodanych , Niedokładności A |
||||||||||||||
|
t. 236-237
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Jeden lub dwa kliniki na przejściu tych taktów znajdują się prawdopodobnie w A, przy czym o ile znak w t. 237 z pewnością był wpisany jako klinik, o tyle znak w t. 236 może być tylko częścią wężyka określającego w rękopisach Chopina zasięg przeniesienia oktawowego. Wężyk ten przecina także klinik w t. 237, co mogło być celowe, jeśli Chopin chciał z tych znaków zrezygnować. W pierwszych wydaniach nie uwzględniono ich. W tekście głównym podajemy w formie wariantowej (w nawiasie) niewątpliwy klinik w t. 237, a jako rozwiązanie alternatywne proponujemy – również w nawiasie – oba potencjalne kliniki. Za pojedynczym klinikiem przemawia zbliżony fragment ekspozycji, w której znak staccato znajduje się tylko nad końcowym akordem sekwencji (w t. 73). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||
|
t. 236-237
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Za brak przenośnika oktawowego w wydaniach odpowiada z pewnością pomyłka sztycharza Wn1, który pominął także inne elementy w tych taktach – nutę w t. 236 oraz chorągiewkę ósemkową i pauzę w t. 237. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
||||||||||||||
|
t. 236
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I
..
Widoczne w A dwa znaki w kształcie widełek – akcenty lub krótkie diminuenda – nastręczają trudności w interpretacji. Nie są jasne ani charakter znaków (akcent czy diminuendo), ani ewentualne odniesienie ich do jednej z pięciolinii, ani synchronizacja rytmiczna – początek znaku można łączyć z 2. (6.) ósemką taktu lub 3. (7.) ósemką. Jako wersję A odtwarzamy, na ile to możliwe, obraz graficzny rękopisu. W tekście głównym podajemy zaś jego naszym zdaniem najbardziej prawdopodobną interpretację kontekstową, w której oba znaki uważamy za kontynuację trzech akcentów długich nad półnutami l.r. w poprzednich taktach. Za możliwe, choć mniej prawdopodobne, uważamy również odczytanie znaków w Wn i jego odmianę przyjętą w Wa i Ww (zadziwiająco zgodnie, jeśli wziąć pod uwagę ich niezależne powstanie). W Wf do dwóch znaków pomiędzy pięcioliniami (w układzie Ww i Wa) dodano dowolnie jeszcze trzeci, pod ostatnią ćwierćnutą l.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Adiustacje Ww |
i 
w 
- « Poprzednia
- 1
- …
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- Następna »